شکرگزاری حوا (قرآن)حوا (علیهاالسّلام) به شکرگزاری، در صورت فرزنددار شدن تعهد داد. ۱ - تعهد به شکرگزاری«هو الذی خلقکم من نفس وحدة وجعل منها زوجها لیسکن الیها فلما تغشــها حملت حملا خفیفـا فمرت به فلما اثقلت دعوا الله ربهما لـئن ءاتیتنا صــلحـا لنکونن من الشـکرین؛ او خدایی است که (همه) شما را از یک فرد آفرید؛ و همسرش را نیز از جنس او قرار داد، تا در کنار او بیاساید. سپس هنگامی که با او آمیزش کرد، حملی سبک برداشت، که با وجود آن، به کارهای خود ادامه می‌داد؛ و چون سنگین شد، هر دو از خداوند و پروردگار خود خواستند اگر فرزند صالحی به ما دهی، از شاکران خواهیم بود». ۲ - شکرگزاری زن و مرد" فلما آتاهما صالحا" پس وقتی خداوند آن فرزند دلخواهشان را به ایشان داد، و او را انسانی تام الخلقة و صالح برای بقاء قرار داد و به وسیله او چشم آن دو را روشن کرد، پدر و مادر " جعلا له شرکاء فیما آتاهما" در فرزنددار شدن خود برای خدا شریک قرار دادند، و جهتش این بود که علاقه و شفقت به آن فرزند ایشان را وادار کرد تا به هر سببی غیر خدا دست آویخته، و در برابر هر چیزی غیر خدا خاضع شوند، با اینکه با خدا شرط کرده بودند که از شاکرین او باشند، و نعمت او و ربوبیتش را کفران نکنند، لیکن عهد خود را شکستند، و شرط خود را نادیده گرفتند. ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حوا» |